Ayişe Nebi Şiirleri - Şair Ayişe Nebi

Allah
Serpir harflerini yer yüzüne.
Ağaç-şiir, yaprak-dize, çiçek-söz,
Giden yazı çeker nazı

Hey, ulu dağların kara gölgesi,

Havayla su odla toprak....
Bu can, bu ten, bu ben.

Sözler dökülür dilimden piltik-piltik
Piltik piltik söz dökülür
Ovulur yerin katları.
Düştüyü yerde kül koyar.

Kalkıp dursam yerimden
Ses düşer eski ruhlara.
Başını kaldırıp iner göklerden,
Yarılır gök
Düşer göğün orta yerinden yıldırım kimi,

KUDRETİN YÜZÜMDE TECELLASI

Kudretin hüsnümde tecella ederken
Nurunun yoksulluğu utanar erdeminden,
Bin bela bir zerreden çekiner,
Hükmüne gül yağar,

Göklerde engin sahra,
Kat-kat yollar, münteha,
Sonunda ak mavera
Lamekanım, lamekan.

Tubanın yaprakları

Kaf dağının Ankayı sevdiyi kimi,
Dirilik suyunu aradığı kimi İskenderin,
Demire and içen

Mühsin Yazıçıoğlunun hatırasına

Ölüm diridir kar altında,
Can arar sarmalaya sarıya.

Evinin duvarları ağaçtandır,
Uçuk sökük dahmadır (1)
Zikr edir evinin yarıçürük duvarları akşam seher,
seher-akşam
Rabianın dili sözden kalanda.
Bakışları ilişib ağaç çürüğünün bir kırıntısına