Ayhatun Suyuna Doğru Şiiri - Ali Tekmil

-1-

bir suya rastladım yolda
iyi giyimliydi tırnakları ojeli
bir gölün serinliğine bindirdi ki beni gözleri
başımı koyacak yer bulamadım güpegündüz

-2-

doksan yıl yaşamışsın ya dostum
karnın tok sırtın pek
yediğin marketten
yemediğin bahçevan Memet Efendi'den
Bakkal Arif'ten
Kasap Hamdi'den
umarım ne ışığınız
ne de suyunuz hiç eksik olmamıştır
bir zaman bir el vanayı kapatsa
yerini hemen bir baraj doldurmuştur

afedersiniz bayım
söyler misiniz
su kütüğünde
neden bu denli silik çıkmış adınız

-3-

bilirim
öncesi çocukluğumdu
temmuzun orta yerinde
sokağı bekleyen bir içimlik su olsa
seslenirdi bana
oyuna çağırırdı ayaklarımı
sağolsun çok da severdi tekmelerimi
şu ödev senin
bu ödev benim
düello yapardık garibimle
öyle de teperdim ki böğürlerine
inanır mısınız
hiç ııhh demezdi

-4-

ben ağzımın ateşini suya yolladım
beklemek dervişin ırasındadır beklerim
nas'olsa su bilir yolunu
bir perdenin azıcık aralanmasını
ağız ateşlerini bilir
ben ona güvenirim

-5-

ey sevgili
saçlarının suya değdiği yerleri iyice işaretle ki
ben de bileyim sığınacağım ülkeyi

-6-

içimden ilkyaz suları geçiyor şimdi
dağların güneşli sırtlarına gelincikler bağışlayan
Anadolu yaylaları geçiyor
Deveci yörüngesi
Ayhatun iklimi
bütün duraklarıma öpücük dolduruyor mayıs
ben sana uzanıyorum
uzat elini sevgili
zararı yok uzattığın
en sıcak sahranın serabı olsun

-7-

ben
ağızsız söyleşmeyi öğrenemedim
ağzımı gönderince gelmeyen yere
dilimi zaptedemedim
karabasanlar bastı avazımı
önümde boynu vuruldu ince sevdaların
kimselere söyleyemedim

ey sevgili
koltuğumun altındadır ağzım
beyazdan beyaz rengi
lakin boynuma bir ilmek atılmıştır
suya çıkar adresi

-8-

bütün galaksiler uyur da
su uyumaz
yürür yörüngesini
bütün parmakuçları bu yörüngeye yakışır
siler herşeyi kirinden
adı
su yörüngesi

-9-

suyun sesini keseceğine
su bekçisinin sesini kes dedi
suya el açan

-10-

suya su verdim
önünde durduğu şafak sevda çeliği
ki incelmiştir tel tel
doldurmuştur gözyaşı şişelerimi
bu yüzden tan serinliğidir
tenimin küçük yolları
damar diye andığım

suya güldüm
güneşten döküldü üstüme aksiseda
dizlerim yürüdü
yekindim: ilkyaz
yekindim: dağların gelincik kuşanması

okundu künyem sırtlarda
dağı sarındım
yandım yataksız yorgansız günlerime
yalnız suya el açanlara gösterirmiş
güneşten eşiğini
Ayhatun ülkesi
okudum eskil kütüğünü
kabul edildim
şimdi hem suya değiyor ayaklarım
hem başımda dağ yeli
ağzımda bir tomurcuk güldür avazım
suya gülşen diyeli

Ali Tekmil / 23.05.2006 – Urla.