Ayhan Varol Şiirleri - Şair Ayhan Varol

İKSİR VE ŞARAP


Masanın rengini kurdum önce
Sonra ortasından deldim sofrayı
Ölmüşlüğüm var ayrık duran sesine

TAHTA SUSKUNLUK

suya damıtılan kan
tüm sorulara verilen yanıt
hiç!
kırılmış sesin gölgelediği özlemden

Akşamın geri dönüşüne yazılmış olmalı bu şiir
Sabahlar akşamla başlardı
Saatlere ayarlanmış ayrılıkların özlem hüzünleri
Her sabah giden ömür demekti
Giden ömür sen
Bu yüzden

UZAK

Bulutsu bir ağlayış demleniyordu yüzümde. Hüznün
yaban yalvarısıydı belki de çaresizleşmiş sanallıkta. Burgacın düğümü bu, sözün kendine ihaneti. Yazının keşfi...gerçeğin küfü... Yakın olanın ölümü. Ben uzak elbette...rengi benden olsun.

Uzak bir hüzün besleniyordu içimde. Düş’ün yazıya dönüşen güzelliği...gerçeğe uzaklığı. Yakının özlem histerisi. Harflerin ölüm dansı. Seslerin sis yaratması

Zaman Kırılmaları I


Zaman kurudu. Ne ses yitirmeleri kaldı gündüzün...
ne sevinçleri yayıldı akşamın kendinde.
Zaman kurudu. Kazıyamadık uzaklığı.

Bakmalara bıraktım
Gidişin adım seslerini
Gecikmişlik gittiği yerden
Erken dönsün diye susmak işledi gözlerim
Bakmalar yazsın istedim
Korkuya hapsedilen dokunuşları