Hazin geceye sarıldı efkarım
Izdırabım karanlığa erişti bugün
Ecelin vaktine doğruldu şikarım
Bedenim toprağa susadı bugün
Kesildi soluğum , bahtsız tenimde
Gidiyorsun, gönlümün sürgün yeri
Yokluğuna bulmadan o çareyi, gidiyorsun
Oysa ben, yüreğine gömülmüş mezar taşınım.
Yakarak sonu gelmeyen alevinle aniden
Konuşmayan bir dili sızlatan bahanemsin
Yaşanmaz bu dünya sen olmazsan
Duygularım çalınır, öksüz kalırım
Canımı söküp de ruhumdan alsan
Ayrılık susatır , susuz yanarım
Tutsağın olmuş bu yürek hastadır
Yokluğun tüketti yüreğimdeki sevgileri
Korkulu bir isyan büyüdü hüzünlerimde
Vuslatın tadından uzaklaştı bedenimin matemleri
Vakit işlemez , hatıralar avutmaz hasretini
Susmak gelir içimden , konuşmadan ağlamak
Geceler kadehlenir , çaresizliğimin ilk akşamında
Sevmeye dair her duygu silindi yüreğimden,
Olmadık hayaller peşinde yürüdüm hiç duraksamadan,
Günlerce bakındım yaşama tutunmuş sevdalara,
Sevgiler uzaklaştı gizlice yaşantımın limanından.
Ağlamayı günah bilen kalbime söz geçiremedim,
Sensiz bir iklimde yüzümdeki tebessüm
Yağmurlar hüznümü hatırlatır bana yine
Sen olmadığın sebebinden ağlarım, çaresiz
Gözyaşı hakimdir, sensiz mevsimlerimde
Bakışın olmasaydı ardımdan , yanmazdı gönlüm
Saatler kurulmazdı hayalinin nöbetlerine
Önceleri duvarlar üstüne üstüne gelir gibi olur.
Öyle bir hal alırsın ki ne yalnızlık iyidir ne de kalabalıklar avutur.
Yaşadıkların geçer bir bir gözünün önünden.
Nefretlerin ve sevinçlerin geride kalmıştır artık.
Olmaması gereken olmuş ve sevdiğin bir başka yerde veya bir başkasının yanındadır.
Keşkeler çoğalsa da pişmanlık sonbaharın yaşanmışlığında kaybolmuştur artık.
Şimdi beni hatırlıyor ve o günlerimizi anıp “ keşke” diyorsundur.
Belki de gülüyorsundur eski günlerdeki gibi.
Belki de ağlamanın verdiği hazzı ben olmadan tadıyorsundur.
Belki yanında birisi vardır ve ne yazık ki mutlusundur…
Yine gitmişsindir ilk buluştuğumuz o yere.
Loş ışığın gölgesinde umarsız bir karaltı.
Yaşanmış ve bitirilmiş ilişkinin verdiği huzursuzlukla bakışları pencerenin şeffaflığında ağlayan bir çift göz.
Neden böyle oldu diye sormaların geldiği son nokta.
Belki de pişmanlık…
Bütün her şey eskisi gibi olur mu acaba?
Acaba duyguların özünde saklanan hasret vuslatı getirir mi geriye?
Yaşanmış duyguların kederli durağındasın.
Hayat kendi içinde muammadan ibaret,
Tek seçeneğin kalmış, en fazla bunu anlamalısın.
Kahretsen dünyaya, kim anlar yokluk halinden...
Vicdanın ötesini bilemezse günahın aydınlığı,
Unutma ki esaret, gönüllerin yaslı zamanındadır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!