Sayın Başbakanım,
Çıplak ayaklı çocuklar,
hayaller kurup,
kar üstünde yürümekte.
Urbasız çocuklar,
tir tir titreyip,
Yaşamak,
Asker ocağında
Anadan, babadan, sevgiliden uzak.
Yaşamak bilinmeyen biryerde,
Memleketten uzak.
Sabahın ayazında,
Geceler mi yalan,
yoksa ben mi?
Aşk mı yalan,
yoksa sen mi?
Gökyüzünde gezinen martılar mı yalan,
yoksa denizler mi?
dikenleri oldukça GÜL’e,
kimse el uzatıp koparamaz.
lakin,
GÜL şunu iyi bilmeliki;
sonsuza değin,
asla,
Doğum,
İlk nefesdir aldığın.
Ölüm,
Son nefestir verdiğin.
Yaşam;
Bir İlizyondur, iki nefes arasına sıkıştırılmış; aldığın ve verdiğin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!