Aydınlık Şiiri - Ümit Atak

Aydınlık

Karanlıktı gözleri
Aydınlıktı parlayan duvar boyalarına
Karlar yağardı sen yokken
Üşürdüm gece karanlıktı

Gökyüzü mavileşirdi
Yer gökle selamlaşırdık
Ağlardık bakarken gülüşüne
Nitekim bakardı insan,doğa,yer,yüz

Güneş ışıtmazdı dünya'yı
Kuşlar seslenmezdi kulağıma
Gözlerin, gözlerimi görmezdi
Ay aydınlatmazdı evreni

En sonunda sevineceğim
Karanlık gökyüzü parlayacak
Nur yüzünü göreceğim
Unutma seni hep seveceğim.