Aydınlık Şiiri - İhsan Altun

Bazen hissedersin onu,
Oda duvarının arkasında ki karanlığı.
Memnunsundur bir lamban olduğuna,
Gecenin karanlığında kaybolmak endişesi varya,
Yıkar seni düşün düşün...
Korkarsın, karanlıkta birileri gelip bitti diyecek diye,
Bilinmeyen birileri, dost bildiğin birileri.
Ne kadar acıdır sonunu bile bile nefes almak,
Bazen duyduğun hazlarla düşüncelerin rahatlar,
Sonra yeniden dönersin duvarlara bakmaya.
Işığın kaynağını hep sorgularsın,
Bir türlü anlamazsın,
Çoğu zaman aydınlığın neden yenildiğini.
Karanlık gecelerle dost günahlar mı suçlu? ...
Kim bu günahların sahibi?
Aydınlığı yıkan,
Geleceği yıkan,
Günahkar düşünceler...