şimdi
başalamakla kalmıyor hayallerim
umut ediyor yüregim sözlerine
gözlerin aklımdan çıkmıyor hiç!
arıyorum ve bulamıyorum,
ruhumu vereceğim o kadını
vakitsiz bir vuslata bağlandı gözler
en derinlerinde acı inim inim inler
yoksul bir su kabı elinde
yorgun ayaklarının sızısı
bitmek tükenmek bilmeyen bir yol
gerisi mezbaha artığı
camları buğulandı odamın
ve gökyüzü yorgun bir melek gibi
ışaldıyordu karanlığa inat
sadece seni yazıyordum oysa
sessizliği işliyordum nakış nakış.......
BİRDE BENDEN OLSUN
NEDEN HER SEVMEK İSTEYİŞİMDE
KAÇIYORSUN BENDEN
BAZEN DALGA GEÇİYORM KENDİMLE
BAZENDE GÜLÜP GEÇİYORUM KENDİME
merhabalarınızı saklayın
yakında lazım olabilir
sevdiklerinize
şimdilerede sonralarada feryadım
asıldım dar ağacına sorgusuz
şimdi yoklugunda boguluyorum gözleri denizim
inan o kadar özledim ki boguluyorum
biliyorum
ne kadar özlesemde özlemin çogalacak sadece bende
kimsesizlik bu olasa gerek anlıyorum
gidişine mi dömeyişinemi
şimdi hatırlama sırası sende
bir balıkçı teknesine gülümseyen yıldızları
ve suyun yanağında salınarak
her bir yakomozu
dalgaların hışırtısını savuran sessizlik
birde seni bulduğum o yitik ve silik
yaşamaya geldiğimi sanmıştım oysa
şu kranlık mahsenin karartılarında
sevmeye geldiğimi sanmıştım insanları
anlaşılmaya anlamaya geldiğimi dünyayı
aşkı yaşamaya geldiğimi sanmıştım oysa
yanılmışım
vakitsiz bir kargaşayla ağladım sana
zor nöbetler tuttum sefaletten
ama bilmem niyedir bu sancılar
şikayetim acıya değil oysa
sancıya değil dönüşümlerim
bu gün çok karışık beynim
çok söz söylemem korkma benden
genelde gözlerindi beni kahreden
vazgeçilmez bir alışkanlıktı
saçlarını okşamak benim için
mutluluğun her karartısında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!