Bütün kalemlerimi Kırdım
Şiirlerime ismini yazan
Bütün sözlerimi yuttum
Seni bana bağladığını sandıran...
.
Meğer ne zormuş
Yanyana geçen zamanın
Değeri bilinmez hayatın
Uzaktan ağlatıyor feryadın
Bilinmez uzaklardan sana yazarım.
Ben bir yarısı, kesilmiş elmanın
Ben köyümün yağmurlarını göremedim.Daha ekmeğe pepe diyemeden gurbetle tanıştım.Babamın ‘Hava da tam kar havasıydı haa’ deyişinden biliyorum kışta doğduğumu.Yazımı memlekette ,kışımı gurbette geçirerek atlattım ,çocukluk yıllarımı.Birde kirli beyaz donumuzla bulandırdığımız göldeki balık yakalama anılarımı.Benim çocukluğumda atar iler ,bilgisayarlar yoktu ama onlara değişmem ;kumar oynadığımız kibrit kutularını ,birde çelik çomak oyununda çomak yerine kullandığımız çamaşır suyu kutularını.Unutmak mümkün mü okulun önünde satılan şalgamı ve içine bandırarak yediğimiz ekmeğin tadını.Birde okuldan sonra görmeye gittiğimim bisikleti olan canım kadasımı.
Az ama öz hatırlarım ilk okul yıllarımı.En çok sevdiğimde sonraki yıllarda bir daha edinemeyeceğim mahalle arkadaşlarımı,onlarla kurduğumuz futbol takımını ve komşumuzun kazma kürekle kazıp bozduğu top sahamızı.demek ki hakketmiş ogüne kadar camlarını kırmamızı...mahallemizin tüm sokaklarının çıktığı cadde de tanıdık asfalt yolu.onuda yapmalarının sebebi malum ya seçim zamanı.mahallemizin tek asfaltlı yolunda yapardık antrenmanlarımızı,burada binbaşından bir başına koşarak kanatırdık çıplak ayalarımızı.orada alırdık acının vermiş olduğu hazzı,belki bir daha alamayacağımız....
Nasıl unutulur ki daha yarısını satamadan yere düşürdüm simitlerimi,ve simit tepsimi,üzerine şen boyacı yazdığım boya sandığımı,yaz tatilinde çalıştığım mobilya imalathanesindeki vernik kokusunu ve adına platonik aşk denildiğini sonradan öğrendiğim ilk okul aşkımı.
İlk okuldan sonra daha iyi şartlar için şehir merkezine yakın bir orta okula yaptırmıştım kaydımı.uzaktı ama değerdi o kadar uzak yola katlanmama.ilk orda tanıdım atarisi olan çocukları,yani yeni arkadaşlarımı.ilk orda öğrenmiştim doğum günlerinin kutlandığını.........
Saçma bir hikayenin son cümlesine sığar hayatım,
Özgün bir türkünün nakaratın da tekrarlanır hatalarım,
Kurumuş bir ağacın kökündeki son su damlasıdır ruhum,
Yanmış bir kağıtta kalmış,yazı izleridir düşüncelerim..
Ağrısını önemsemedim diye küskün bana başım,
Gülmüyorsa bugün yüzün
Sen gülüyor farz et
Terk etmiyorsa içini hüzün,
Bununda geçeceğini fark et.
Utanma, yalan söyle aynaya,
Sağlam bir ruhla başlamalı hayata,
Sağlam bir bedenle, sağlam bir emelle.
Ve bir nefes gibi çekmeli hayatı içine,
Son damlasına kadar,
Zerresine kadar kullanmadan bırakmamalı.
Toprağa düşen yağmur gibi olmalısın,
Göğsüm kalbime dar geliyor,
Sevdi mi göğsümü tir tir titretiyor,
O bütün insanları seviyor,
Bu bile kalbime az geliyor,
Ama seni sevmesi kalbime çok geliyor..
Önce bir boş sayfaya bakarsın,
Neyi nasıl yazacagını bilmezsin,
Kalemi eline almaktan korkarsın,
Böylece yazarlıkta ilk duygularını yasarsın
İlk kelimeden sonra kolay yazarsın,
Ben sende davamı sevdim,
Gözlerinde özgür denizlerin maviliğini,
Saclarında rüzgarla istediği tarafa savrulan yaprak,
Ve dudaklarında güle meramını anlatan bülbülü sevdim......
Ağlarken bile kendinden emin ve kararlısın,
Bu çakmak daha çok sigara yakar
Ve bu kentte yalnızlık içime batar
Kaç dört mevsimdir bitiriyor bu aşk
Topraklar eskisinden daha çorak urfa da
Ve trafik kazalarının ardı kesilmiyor
Ölmek için yarışıyorlar sanki yollarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!