Aydan biraz aydınlık çaldım geri kalan karanlığımla oturuyoruz.
Kimsesiz sesler dolaşıyor zihnimde.
Suskunlaşıyorum anlayacağın ve sensizlik çaldıkça sürecek.
Artık ölen bedenin söylenemeyegi o bilinmez cümleyim! Umut yok
Sessize alınan tüm telefonları çaldıranda benim.
Gidip görüp sevmediğin o kentte benim.
Aydan biraz aydınlık çaldım geri kalan karanlığımla oturuyoruz.
Gelirken bu yalnızlığa ufak serçe gibi kız su satıyordu aldım bir ellilik birazda gülümseme verdim adı galiba seninkiyle aynı.
Öyle işte aklıma geldi.
Mustafa BozkırKayıt Tarihi : 22.9.2025 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!