Ayçiçeğiyle Kalan Şiiri - Tuğçe Safa

Kaldıkça gidenin yokluğunda
Daha da kaybolup karanlığında
Ve sonra...
Eğer bir gün karşılaşırsan onunla
Koru kalbini
Yitirmeden sakla

Ayçiçeği buketini koydum suya
Pencerenin önünde
Hep güneşe dönük
Tıpkı,
Kalbinin kendine dönük olması gibi

Geçmiş...
Geçti değil mi
Uzun yollar aştı
Güvenler kırıldı
Kırıkları battı ayaklarımıza
Kanadı, izleri kaldı
İzleriyle de güzel
Ne de olsa canı yandı