Ayaz gece Şiiri - Sabri Polat

Ayaz var gecede, üşüyorum
Sensizliğin saatlerinde
Geçmektedir; Goncagül ve deniz
Bir enkaz bir ölüm...
Bir de ayrılık var caddelerde
Gözyaşlarımın kıyısına vuran
Dalgaları, tutamıyorum
Ölüyü yalnız bir başına görünce
Hava iyice soğumaya, başladı
Gitmek, kaçmak nafile
Apansız zamansız uzaklara
Kaybolan yarınları mı bulmaya
Avuntu değil sevdam, aşım, arkadaşım
Bulan yok mu? Onu gören, işiten
Söyleyin, ne olur! Bu nasıl bir aşk
Kavuşmadan ayrıldık
Bir ayaz gecesinde
Aşkım, aşım; enkaz altında
Onu bulan, çıkaran yok mu?
Yüküm ağır, hükmün ağır, rabbim
Ağaran saçlarımı...
Onu görmeden yüzüm ağarır
Bir ayaz gecesinde