Ayaz bebek Şiiri - Özgür Özdemir 4

Annemin adı Maviş
Benim adım Ayaz
Gerçi daha kırk günlüğüm
Dün gece öldüm
Adım bile yoktu aslında
Kayıtlı da değildim
Devletin nüfus kağıdında
Annemin adı Maviş
Bir kedi ya da kuş ismi gibi değil mi
Yoksulların ismi de cismi de
Bir garip oluyor benim ülkemde
Adımı öldüğüm gün aldım
Yani o korkunç gecenin ayazından
Çok üşüyordum zaten
Annemde ne süt ne ekmek
Ne sıcak bir tas çorba vardı
Pörsümüş memelerinden
Süt yerine kan akardı

Ey koca Konya
Senin uçsuz bucaksız ovalarında
Mevlana’nın kucağında geldim dünyaya
Babamı askere aldılar
Ben doğmadan daha
Annemin adı Maviş
Koklayamadım doyasıya
Çok üşüyorum Maviş
İki katlı kerpiç sıvasız bir evin
Alt katında
Tek bir yıkık dökük odadır
Kırk günlük yaşam bana

Aslında camlarımız değil de
Canlarımızdı kırık olan
Çok üşüyorum Maviş
Sen ne zaman
Kağıt hurdası toplamaya gitsen
Fırsat biliyor bu amansız kara yel
Kırık camlardan
İliklerime işliyor
Hadi Maviş
Hadi gel gel
Sar bebeğini koynuna at
Isıt biraz
Bak kaç gündür
Sen de ben de açız
Hiç bir şey geçmese de kursağımızdan
Belki birbirimizi ısıtırız en azından

Ah hiç görmediğim babam
Söyle Maviş anlat babamı
Neden bizi bıraktı
Hani babam olsaydı
Şu kahrolası kara sobayı
Ne eder eder yakardı
Çok üşüyorum Maviş
Ayaklarımdan yukarıya doğru
Bir şeyler yürüyor
Hadi Maviş
Hadi uyan uyan
Ayazın ölüyor

Annemin adı Maviş
Benim adım Ayaz
Yüzlerce bebek ölüyor her gün
Ben de dün öldüm
Kırkım çıkmadan daha
Ben bir başka öldüm ama
Bir başka ağladı Maviş

Tek odalı kerpiç bir evde
Mavişin Ayaz üşümesin diye
Kırık camlara sardığı naylon
Gülümsüyordu memleketime
Annemin adı Maviş
Benim adım Ayaz
Çok üşüyorum Maviş
Ayaklarımdan
Yüreğime doğru bir şeyler yürüyor
Hadi anne
Hadi Maviş
Uyan uyan
Ayaz’ın ölüyor…