Ayasofyam Şiiri - Ahmet Emre Durmaz

MUHTEŞEM MABED
Mabedim can evim
Bu millet senden bir ses bekler
Her çare senden geçer
Her sokak sana çıkar
El etmez susarsın
Nice yıllar yılı
Dolandı durdu şairler etrafında bir bir
Gönülden kubbelerine tekbir! Allah bir!
Çağır bizi şimdi kubbelerinden
At kancalarını kavrulan ruhumuza
Bitsin bu fikri tükenmez hasret
Tanırsın sen bu gelenleri
Öz yurdunda, öz yurduna!
Hasret çeken Türkleri
Kubbelerin mezar taşımız olsun
Gel Ayasofya’m gel
Yürüyelim bu yolu seninle beraber
Akıp giden zamanın içinde
Pimi çekilmiş bir saatsin
Zamanın durduğu bir tarihtesin
Vuslat!
Bizim çocuklara nasipmiş vuslat!
Ayasofya’m,
Işıl ışıl yanan muhteşem mabet!
Açılsın şimdi kapıların
Cihana!
Dört nala
Fışkırsın
Kubbelerinden
Tecelli edecek olan manaların!
Sendeki manayı göremeyen iller
Yırtılsın sana uzanacak diller
Kırılsın bir kez daha sana dokunacak eller
Dolu dizgin koşalım
Yorulursak, dur!
Soluklanalım…
Islanıp rahmetle durulanalım
Bir zamanlar yüreğine
Dağ başının hırçın yalnızlığı serilmişti
Görebilseydin ruhumu sen de
Teselli bulurdun benimle
Gel Ayasofya’m gel
22
Yürüyelim bu yolu beraber
Akıp gitsin zaman
Kavrulsun eski günahlar
Kırılsın prangaların
Fışkırsın hürriyet
Fatih’ten bize emanet
Fethin yegâne nişanesi
Ayasofya’m...
Mabedim
Can evim
Gel yürüyelim bu yolu beraber.