Ayaklarımda Akşam Serinliği

Ne zaman uyansam sen
Ah sen…
Sen dedimse,can özüm
Ayaklarım da akşam serinliği
Gözlerimde gözlerinden kalan bir buse
Bir ukde,sürgün verir içimde
Sürüklenerek yırtılan gece ve ben
Ay düşer …
Yıldızlar düşer yerlere
Ağlarım…
Yanaklarımda ispirto pır,pırları
Rütbesinin ağırlığında havalı
İçmeden sarhoşluk almış bir de başımı
Bir türlü unutamadığım sen..
Ah sen sevdam baş bağlamış yüreğim pınarı
Çiçeklerin hası,kır kelebeğim
Yıldızların en irisi gökkuşağım
Hatırlamak
Ağlamak
Her öğün,her vakit yazım turası
Rüzgara verilmiş saçların ve narin bir ten
Uyuduğum bağrında ki gecem
Uysal bir kedi yatışı,o duru gölgem
Ve çoğaltmak bakışlarımı yollarına
Kasende takılmış ilticalara
Sildiğin elin tersi göz yaşlarımı hatırla
Sofranda dalından yeni kopmuş domates,tenim rengi
Şafağı boyamak istercesine renkli
İçimde boncuk,boncuk terleyen yürek
Titreyerek kavrulan,sana bu ten
Yalnız sevişmelere kemençe çalansa sen
Hangi bahara soyunsam,son ile başlamış sensiz
Buruk yüzüm dökülür bu yüzden
Denizim içimde,koşar senin nefesin alış,verişine
Adımların sesi ardı sıra, koşuşturmalarım cabası
Ve vurulur keşkelerim senin özleminle
Gün terk ederken,akşama nöbet çizelgesinde,yerini
Tenimiz denize soyunsun
Mavinin cam göbeği ıslanmış göz kirpiklerinde
Ukdesin içimde…!