Mesafenin diz çöküp, aşındığı zamandan
Geldiler yürümenin hevesiyle ayaklar.
Var oluş mahreminden, kapkaranlık mekândan
Fışkıdılar davetin o sesiyle ayaklar.
Evvelâ süründüler, evvelâ emekleme,
Ya şeytan, ya da melek, sızdılar bu âleme!
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




sen ne ediyorsun ne yazıyorsun böyle?
ayaklarının ağrısından duramayan
romatizmalı halimi attım
bu nasıl içtenlikli anlatım
kanım dondu...
sen çok yaşa olur mu?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta