Ayakkabılarım konuşsa…
Sanırım çok yorgun olurdu…
Koşardım her yere…
Yollar bitmezdi dururdu.
Dedim ki onlara:
“Hey dostlar, biraz dinlenin!”
Ayakkabılarım güldü bana:
“ Dinlenmek yok bize, sen durmadıkça!”
Yine yürüdüm, koştum, zıpladım…
Dünyayı ışıktan daha hızlı geçtim…
Dedim: “Elbet bir gün yorulacaksınız sizde!”
Dediler: “Bizi sen taşıyorsun, beraberiz bu işte!”
Böylece anladım ki…
Ayakkabılar ve ben…
İyi bir takımız.
Her macerada…
Her düşte…
Her gülüşte…
Yan yanayız.
Münzevi Zeyrek
Kayıt Tarihi : 10.10.2025 11:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!