Ay yüzlü Nuran Şiiri - Zeynel Açıkgöz

****Ay yüzlü Nuran ****

Sayamıyorum Nuran’ın yüzündeki nur tanelerini
Rabbim bahş eylemiş ona kendi nurundan vermeyi
Nasip olmaz kimseye Nuran’ın o nurunu görmeyi
İlham eyledi Rabbim bana, gördüm o nurlu yüzleri

(..............(*) ...................)

Zikr etmişti şair mazideki medhiyesinde Nuran’ı
Gayrı cehr eylemiş o güzelliği mâlum simasını
Meleklerin himayesindedir aşıkların dillerinde
Yoktur cefası bana, onu medh-u hasen eylesemde

(.................(*) .................)

Kenan-ı aydınlatan Ay, Yusuf’un nurundan bir parça
Amber kokulu gülün bahçesinde koparılmış menekşe
Zalem dağının Ağaçlılarından zülfleri dal gibi sallanan
Dilberlik sadefi mahfazası, güneş gibi dünyayı aydınlatan

(...........................(*) ....................)

Okyanus ile mavi felek’in ortasında aydınlık mumu Nuran
Aşıkları sevda şiiri ile yarıştıran, felekzade çalımından
Kaside-i medhiyeleri nurundan döktüren güzel Ceylan
Dökülmezmi bu yürekten, sana inciler gibi bir destan

(.........................(*) ......................)

Suha, Yıldızı gibi parlasın felekzadelerin yazışmasında
Nuran’ım işaret eylesin bütün medhiyelerin arasında
İşte budur benim sevgimi sevdama kavuşturan burada
Senin güzel yüzüne kavuşma istiyakından başka ne alaka

10/ 06 / 2010-

Zeynel Açıkgöz / Gariban Zeynel