Ay Parçası"
...
Kalbimi ikiye bölen
Ay Parçası…
Nicedir ,
bulutların sessiz karanlığında
saklarsın suretini.
Bilmez misin
hasretin iki zalim el olur
yapışır boğazıma.
Kelimelerim uykusuz kalır.
İçimin
ölü yıldızlarının hafızasında
Yedi kat gök gibi
üstüme çöker yokluğun.
Ne zaman anılarda yürüsem
Ay kırıkları batar ayaklarıma.…
Ben şimdi ne yazayım da
hafiflesin yokluğunun yükü.
Yetmez midir
bana yaşattığın dünya sürgünü.
İstedim ki ;gelesin sevdiceğim.
Şifa üfleyesin yaralarıma.
Gelmedin.
Bütün aynalarda yüzünü aradım.
Ay’ın teninden kazıdığım
elçi şiirler uzattım göğe.
Bir türlü döndüremedim seni.
Tek bir kelam gelmedi senden.
Yersiz yurtsuz harflerin
iç sıkıntılarında,
sözcüklerim üşüdü.
İyice demlendi sensizlik.
Bir şiir böylece büyüdü işte
kendi travmasında.
Gece şiiri sevdi,
şair değil umrunda.
Yüzümü göğe küstüren
Ay Parçası…
Nicedir ,
Kayıp güneşler ülkesinde
Saklarsın suretini.
Bilmez misin,
Gri bulutlardan sağanak şekilde
sensizlik yağar üzerime.
Kalbimin hırkası da yok,
Titrer durur yokluğunun ayazında.
Usulca sokulur kalbimin yamacına
ayrılık denen küfür.
Ne zaman seni arasa gözlerim,
düşerim kendimin en yükseğinden.
Ben daha ruhumdan
ne ç/alayım da,
Teselli etsin
yitirdiğim benliğimi.
Sonsuz mudur
göğsüme işlediğin
sancının ninnisi.
İstedim ki,duyasın sevdiceğim.
Daha fazla
Sen” diye inletmeyesin kalbimi.
Duymadın.
Bütün ezgilerde sesini aradım.
Yokluğun kurşun yağdırdı üzerime.
Vuruldum hasretinin kapısında.
Bir türlü yenemedim
sensizlik denen illeti.
Ne seni unutmaya yetti gücüm,
ne de geri getirmeye.
Tüm şiirlerin
kaburgasının altına
yokluğun saplandı.
Ay’ın dilinde
sözleri unutulmuş
bir şarkı kaldı,
İkimize ithafen.
Kalbimin bütün neşesini
lisanını bilmediğim kederlere
teslim eden Ay Parçası.
Nicedir ,
mecalimi tüketen bir inatla
kalbimden saklarsın suretini.
Bilmez misin,
gözlerimden
sensizliğin künyesi okunur.
Bilmez misin,
Sana giden yolların
neresinden dönsem zarardır.
Bilmez misin K/ayıpsın bana.
Ben şimdi sana ne diyeyim de
Kanı yerde kalmasın gururumun.
En fazla,
ben de döner giderim yüzümü,
gözlerim arkada kalır.
Kim bilir
o Ay Parçası gülüşünü
Kimler kurban eder
kendi karanlığına.
…
“Anlamayacaksın
bende bir daha
anlatmayacağım asla”
…
14.12.2024
01.46
ESRA NİZAM
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 04:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!