Ay kızın destanı Şiiri - Yusuf Tuna

Kara çadırda doğdum.
Türk'ün oğlu bir beydim.

Ordan indim çayıra,
Mevlam beni kayıra.

Büyüyüp yiğit oldum,
Elime kılıç aldım.

Sonra mızrağı kaptım,
Erlerle talim yaptım.

Yayı çekip okladım,
Düşmanları hakladım.

Oğuz ilini aştım,
Yiğitlerle dolaştım.

Ata binip tavladım,
Dağda geyik avladım.

Bir gün avda gezerken,
Etrafımı süzerken.

Ala bir geyik geldi,
Benim aklımı çeldi.

Geyik döndü biz kıza,
Benzer gökte yıldıza.

Ordan kaçtı yurduna,
Ben de gittim ardına.

Beni aldı ağına,
Götürdü Kaf Dağına.

Kızı gördüm gezerken,
Derelerde yüzerken.

Bu kıza aşık oldum,
Sevgisiyle can buldum.

Kıza dedim sen kimsin?
Sen in misin cin misin?

Benim adım Ay kızdır,
Soyadım ise nazdır.

Beni dev esir etti,
Aldı buraya attı.

Yıllardır buradayım,
Bakarsın oradayım.

Elimden sen tutarsan,
Sevinirim kurtarsan.

Bunu duyup saldırdım,
Devi vurup öldürdüm.

Kızı tuttum elinden,
Memnun oldu halinden.

Kız ile çıktık yola,
Hep yürüdük kol kola.

Oğuza doğru gittik,
Tozu dumana kattık.

Kaf dağını aşırdım,
Yolumuzu şaşırdım.

Ergenekon'a vardık,
Orda bir süre durduk.

Ordan aldı kurt bizi,
Götürdü ikimizi.

Yolculuğu bitirdi,
Türk eline getirdi.

Soyumuzu sopladık,
Orda divan topladık.

Oğuz içinde durduk,
Şenlik şölen toy kurduk.

Makus talihi yendik,
Düğün yapıp evlendik.

Düğünümüz son buldu,
Sonra çocuklar oldu.

Tekrar düştük yollara,
Ayrıldık biz kollara.

Yol ayrıldı ikiye,
Birisinde Türkiye.

Ora gelip eyleştik,
Türkiye'ye yerleştik.

Çadırları döşedik,
Yıllar boyu yaşadık.

Dede Korkut'um geldi,
Destan söyleyip çaldı.

Yusuf yurdunu buldu,
Destanı ışık oldu.