Ay Işığı Şiiri - Emre Demir 4

Artık yakmaz içimi cehennemindeki evler....
Yetmişbin defa yıkandı yüreğimdeki alevler....
Mutluluklar turuncu renkleriyle şehrime varır..
İnançsız adam olmayan yaratıcısına yalvarır !
Bırakır kalemim şiirinden İstanbul'u mahrum..
İnim inim inler dağlar ve zemheriyle Erzurum...
Gözlerin, bakışın ve güzelliğin...
Güzelliğin bana Allah hakkında ipucu verir...
O sözlerinle içimde sanki bin Cebrâil irkilir...
Yüzün annem , kokun Efe'min kokusu...
Çocuk kokuyor geçtiğin yerler...
Midemi bulandırır olmadığın vilayedler...
Bir kadın adamın kirpik uçlarına gömülü..
Ruhu bir ülkede hayatsa diğerlerinde ölü...
Anlattım seni yatağımın altındaki asi cinlere...
İfritin olanı merhamet etti ak güvercinlere ! 
Kadının ruhu gelir ve koca arş kalbime dar....
Mezardaki siyah gül gözyaşlarımla kımıldar..
Aşk meşalelerim sönmüş, gölgesi köşeli zarda
Gözlerimi sevenlerin bedenleri toplu mezarda..
 " Vicdanın yok üstelik uzaksın merhametden" Demiş kadın aşığına....
O gece boyu kızıl gözleriyle hayretle bakmış...
Adam ay ışığına...