Ay Gözlüm Şiiri - Mete Barbaros

Gönlünün serinliği dolduğu zaman sineme
Ben sende hayat buldum ay gözlüm
Simânın çevresindeki çizgilerden okunurken hüzün
Ben sende nemlenip filizlendim ay gözlüm

Yanağının yumrusuna aktığı zaman damlası gözün
Ben sende gözüm yumdum ay gözlüm
Yeniden gülünce dehen topyekün
Ben sende isâd oldum ay gözlüm

Sol yanımı deşince o bensiz yüzün
Aynalara hep biçâre baktım ay gözlüm
Şimdi yittiğimsin mecbur sana gözüm
Ben seni dokunmadan sevdim ay gözlüm