Ay Doğumu Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Önce bir Ay doğdu aramıza,
Ne tam aydınlıktı,
ne tam gece…
Sözü olmayan bir suskunluk,
Adı konamayan bir yakınlık gibi
Kalbimizi aynı anda tuttu.
Yüreğim sana eğildi,
ama senin gölgelerin vardı,
Kendi korkusunun bile adını koyamadığı
çocukluk yaraları gibi.
Ben baktım sana ..
Kalbinmle gördüm,
Sezgimle duydum,
Sustuğunda bile içinde bir kıpırtı olduğunu.
Ay, sessizce hikayemizi yazdı,
Okudum...
Denizi göğsünde taşıyan bir adam gibi
derindi duyguların,
Ama bir o kadar da saklı.
Kalbini açsa taşacak,
konuşsa gözleri dolacak,
öyle bir hassasiyet vardı ki içinde gösteremediği,
Gururu, duygusundan daha yüksek sesle konuştu.
Belki kulaklarım işitmedi ama yüreğim dinledi seni,
Duydu, anladı ve sevdi....
Öyle çok sevdi ki, senin için senden vazgeçti....