Ay Dedeli Şiir Şiiri - Ali Emrah Şahin

Ay dede yine güzel yüzünü gösteriyor bir tepsi misali,
Ama bir kara bulut önüne geçiyor,
Birden o ihtişam yok oluyor sanki ressam böyle hayal ediyor gökyüzünü,
Sanki atlı bir süvari yıldızları delip geçecek,
Ay ona ev olacak, mahzen olacak sanki.
Bir su çukuru görüyorum, içinde akıttığım gözyaşlarım var,
Kaşıkla alıp kepçeyle veriyorum ruhsuzlara,
Acı biber kıvamında yemek hazırlayanlara,
'Bu sürprizim' diye haykırıyorum,
'Güm' diye kalbime iniyor o düşen göktaşları,
'Kalk' diye sesleniyor mağara önündeki köpek,
Dilenci duygularım kolye oluyor boğazına,
İlmek ilmek işliyorum söyleyeceğim sözleri...
Ekranlarda görüyorsun o kratere diktiğim bayrakları,
Üzerlerinde hakikat sözleri var,
Bir kayığa koyup yolluyorum tatlı suyu olan bir denize,
Sana şişe şeklinde geliyor ve içinde bir mektup:

Adem olup dolaş cenneti,
Nuh ol da inşa et bir gemi,
İbrahim'in ateşte yanmayan eteği,
Yakup'un Yusuf aşkıyla görmeyen gözleri,
Musa ol getir On Emir'i,
Yahya ol vaftiz eyle insanları,
İsa olup öğret terbiyeyi,
Gül olup Muhammed'i temsil et,
Arkanda devlet bırak adalet olsun,
Ali ona başkan, Zülfikar mühür olsun.
İdris nebi terzi olmuş,
İsmail ise kurban,
Davut bir makam okumuş,
Sen misin onu bülbül sanan?
Ateşte yanıp giden şeytana bas bir tekme,
Ayda yolculuğuna devam et önce,
Zikir tepsilerini uzat efendine,
Ve bir kırmızı halıdan geç, ulaş Rabbine,
Sonsuz olursun o anda şu sonlu ay dedede,
Limitin kalmaz artık girersin kefene,
Mendilin kutsal olur,
Evin ise gizemli,
Sözler burda biter,
Gözlerim biraz nemli.

Çağırdım aşkı,
Giyindim kuşağı,
İndim aydan aşağı,
Tevhit söyler dillerim.

Emrah miskin durur,
Ağzında bal durur,
Gerçek aşkı bulur,
Secde eder dillerim...