Ay-ak-üstü Şiiri - Halil Gürbüz

Beni hatırla, kırmızıyı, kızmış durup bakar-san;
Ki gülü-verdiğinde unutma bey-itlerimi de;
Yalnız gezer-sen sakin sokaklarımda.

Hepinize miras olmus kıta-kıta...
Az gelirdi dün-ya bugün-deyim denizin-izle döndüm adama ya
Yarı-n'olacaktı ki al-saydın o/dana;

O'na bir yerim-de al-ışır-kendi gör-düğün-se-mavin/izdi
(yolu sasir-an düsüp yildiz-yildiz sessizce)
Karı-şan vermişti mor-uma durup kay-be-dilen zenginligi;
Durur gibi yağmaya..!