Ay Şiiri - Aslı Evrensel

ay uyandı rüyadan
karanlık ışığı deliyor
olmayan hilal
yine gizlice
yakın yazlarda
kaçak hayallere dalıyor

soruyor
nerede doğdum
nereye gidiyorum
nerede yuvam

sesi ve gözleri
aya bakarken mi ele verecek kendini
onca dalganın sakladığı geçmiş
iteleyecek pusuya yatmış anıları
O da işte tam bundan kaçıyor

yazdan vazgeçme zamanı
kışlar saçlarında taç
kuru yapraklar
arasında yarım çiçekler
hepsi ay rengi

koşacak
köklenecek geleceğe
kaçmak
ya da
kavuşmak için

yabancı unutkanlıklar
aya bakıyor gizli uykuda
yarım kalmasın diye soluğu

belki gelecek
unutmak
korkutacak
nasıl tam olacak
yarım ay
sularda boğulurken
yırtılırken duvarlar
yarım hırka
kendi sırtını mı ısıtacak