Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bir derin soluk sarar bedenimi,
Gecenin sessizliğinde.
Ararım dokunuşunu,yakan sıcaklığını,
Sensizliğin içindeyim,yakınımda ve uzağımdasın.
...
yalnızlık ne kadar güzel işlenmiş ve ne kadar burukluğu belirgin ...
tebrikler
Gör aşkı! Harlanmış dört bir yanımda.
Tutmaya çalışırım seni,
Hayal gibisin yakalayamam...
Kaybolursun birdenbire.
bu kısım gerçek..kutlarım..selam ve saygılar..Zafer Zengin.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta