Avuçlarımızla birlikte yüreğimizi de değdirdik kara toprağa
Doğurgan bir kadındı toprak
Bir tek aşkları yeşertmedi
Ve aşıkları
Her gece
Kuşlar boyuyorken gökyüzünü;
Buğulu bir sesin son hecesinde
Ve kıvrımlarında çatlamış dudaklarının
Beni oluveriyordum
Anlamsızlıklarımın
Küçük bir kız çocuğunun kokulu silgisiydi mutluluk
Ne hüzün gibi fahişeydi
Ne de ölüm kadar cömert davranmıştı bedenlerimize
Onu gören üç kişiydik
Ve sözleştik yüreklerimizle
Kayıt Tarihi : 22.6.2000 05:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!