Avlunun Çocukları Şiiri - Erol Börekçi

Avlunun çocukları için
Tek başına oynanan
Uzun ve zamansız bir oyundu
Yalnızlık
Mavi ve küçüktü
Güneş
Dil uzatan olursa
Hürriyet olurdu
Esaretten boşanırcasına
İlk kez
Kısa sürdü
Ve
Zamansız
Örselendi gülüşler
Umudun demir pencerelerinde
Soğuk....
Ellerin duvar
Korkarım
Tutsam
Üşür
Avlunun geçmiş zaman
Çocukları
Tarih...
Ben daha yokmuşum
Ama
Aynı şarkı içinde varolmuşum
Mavi ve küçüktü
Güneş.....