--Avere Yaşamak- Şiiri - Nilgün Acar

AVARE YAŞAMAK

Kimbilir ne kadar uzun süredir,hiçbir şey yazmadım? Ve şu an,tuşlara dokunurken.Ruhumun kapılarının açıldığını ve içimin akmaya,sanki gerçekten yaşamaya başladığımı,duyumsuyorum.
Neden yazmadım? Farklı şeylerle ilgilendim.Anlamlı ya da anlamsız,onları deneyimledim,öğrendim.İyi oldu.
Bir de,konuklarımız oldu sıkça.Hayatın değişik akışlarıyla yüzdüm.Artık bir evde yaşadığım için,komşuluk ilişkileri de oluyor.Dışarı gezmeğe de çıkıyoruz.
Kendimi değiştirmeye çalıştım.Sevgi olmadan,beden diliyle,dokunmayı deneyimledim.Hiçbir şey düşünmeden,derine inmeden.Sadece yaşadım.Anlık mutluluklardı.ANLIK MUTLULUKLAR.Bir çeşit kandırmaca mı? Hayır.İnsanın buna da gereksinimi var. Hem,ne kandırmaca değil ki?
Bu arada,maddi sorunları çözmek için,amansız bir savaşım veriyorum.Şarkı sözü alanında çalışmak. Hayatımın en büyük düşlerinden,hedeflerimden birisiydi.
Epey avare yaşadığımı düşünüyorum,ama değil.Yazı-şiir yazmasam da.Başka çabalarım oldu hep.Hemen tüm televizyonları aradım.Beni Sezen AKSU’ya ulaştırmalarını rica ettim.Hepsi de kabul etmedi.İsteseler,ulaşamayacakları kimse yok.
Gülümsedim.Ben,bir manken olsaydım.”Ay kedimin karnı ağrıyor” desem.Tümü koşup gelirdi.Oysa,benim savaşımım,yaşamsal.Kendimden başka,iki çocuğa daha bakmam,evimi geçindirmem gerekli.
Hem neden en büyük düşlerimden birini gerçekleştirip,kendi hayatımı kazanmayayım? Bence bu çok anlamlı ve kutsal bir şey.Onurumla,emeğimin karşılığını alarak yaşamak,dilencilik yapmamak,sızlanmamak.Çok güzel.Neden insanlar,benim de şarkılarımı söylemesinler?
Neyse.İnternetten,sitesine girip,yazdım Sezen AKSU’ya.İletilir mi? iletilmez mi? bilmem.
Erol EVGİN’in telefon numarası vardı bende.Aradım. Sekreter,bana bir adres verdi.Özgeçmişimi,şarkı sözü türünde,iki şiirimi ve Erol EVGİN’e bir yazı yazdım. Almışlar.Beni arayacaklarmış.Dilerim çabuk ilgilenirler. Bir de,gazeteleri deneyeceğim.Hepsini,tek-tek arayacağım.Beni Sezen AKSU’ya ulaştırmalarını.Ya da,ona doğrudan ulaşabileceğim bir telefon numarası isteyeceğim.
Bir çıkış yapsam,arkası gelir.Kendime güveniyorum. Başarırım ben.Sanki yazılanlar,benimkilerden güzel mi? Hem ben çabuk öğrenirim.
Israrcı oluşum,vazgeçmeyişim,yine kazandıracak bana.Şu anda kira da olsa,kendi evimdeyim.Çok şükür,öyle çok maddi sıkıntımız yok.Küçük bir ailem var. Bir kızım ve torunum.Kendime ve onlara,güzel bir gelecek hazırlamam gerekiyor.
Sonra,hep benim gibi spastik olan insanlar için çalışacağım.Kampanyalar başlatıp,onların bakılıp,eğitim ve tedavi alabilecekleri yerlerin yapılmasını,sağlamaya çalışacağım.Sadece,zeka düzeyi normal ya da üstün spastiklerin kalmalarını istiyorum.Yoksa çok karmaşa ve mutsuzluk oluyor.Diğerleri için de ayrı yerler olsun.
Bu arada ben de hem çalışıp,hem de hayatımı yazarım.Hayatımda,tüm istediklerim,adım-adım gerçekleşti.Kendim için,hedeflerim çok az kaldı.Ondan sonra,ihtiyacı olanlar için çalışacağım.
Sağlığım ve yaşam sürem,nereye dek yeter? Bilemem.Önce,kendimi kurtarmam gerek.Geleceğimi güvence altına almalıyım.Bunun için de,şarkı sözü işim, kesinlikle olmalı.Savaşıma devam.
Nilgün ACAR 25. 08. 2009
A L A N Y A