Avcı Vurmuş Ceylanı Şiiri - Hasan Görgü

Avcı vurmuş ceylanı dağın başında
Yığılmış kalmış ceylan çeşme taşında
Bir yudumcuk su içmiş avcıya bakmış
İşte o mahzun bakış avcıyı yakmış

Dağdan inen olmamış uzunca zaman
Karlar örtmüş tepeyi kara kış yaman
Bir ceylan ağlaması belli belirsiz
Birde derin iç çekiş çökerken akşam

Toprak uyanmış bir gün karlar erimiş
Avcıyı arayanlar üç beş er imiş
Bir kuytuda bulmuşlar avcı oturmuş
Ceylanı dizlerinde öylece donmuş

Okşar gibi tutarmış onu elleri
Göz göze bakarlarmış sevgili gibi
Bellikli bizim avcı sevdalardaymış
Sevdalının gözleri o ceylandaymış

Öylece bırakmışlar dokunmamışlar
Hiç görmemişler gibi uzaklaşmışlar
O gün bu gün duyulur sesi dağlardan
Derinden bir ooff sesi ağlarken ceylan