Av Şiiri - Mehmet Mümtaz Tuzcu

Od karadir kul eler, pirinç derler sarisi
Kandirgeçim neresi artik altinla yirtik

Tunç gözde turunç topuz! kan kalgitmaz alinda
Kurt alazi kuz çeker, teri mercek dirisi

Bilir hoyrat hem oyar, zar zirlatir irisi
Kime kivrak uykuda? açsaydi ya lalesi

Isigi yürek yoran! tek tirnak ibigine!
Çit desem imigine aylar sislenir ince

Hinzir hinim savkerim dil damak saklar önce
Sonra toy pirlagina siler obur gözünü

Kaç göz katar kirpiksiz... kanmaz, avci gözüne
Kisir maytap, kir simsek mavru muzir dagarda

Cannamlu, nisan kalbe! namusun us’sa gezde
Gül ki ne fisek firlar... yaz balkitir derisi

O alevi batnina daracik içer tersi
Kovuk dölyatagina duvar bezer yumusak

Atmik koru, tok kirpim! sökse yaman açilir
Evren derer, kivanir, dügüngelin içeri

Ok kirpim: kaç yil-isik! dök dök ziyan saçilir
Aymazeli bolboca, öder çaylak... uçari

Erden esmer kit oda gündüzgece er bekler
Belerbilmez açik kapar körmemisin doymasi

Nasil atak, girisken! .. aç kaçik! bilmez nebze
Çitim çikmaz çigrindan av avcumda kunt kabza