İnsandım, yüzyıllardır savaşındaydım varoluşumun,
Ülkemin azınlığıydım ilerleyen saatlerinde gecenin,
Yasaklısıydım dilden dökülen hecenin
Azılı suçlusu köşe başlarının, ıssız sokakların
müstahakkıydım çekilen/çekilecek her acının.
Adımlarım ile nabzım eş zamanlı atarken caddelerde,
Sessizliğin huzurunu değil ürpertisini yaşardım .
Kendi sesimden ürker gölgeme sığınırdım.
soluğumu tutar, sinerdim asi bedenimin kuytusuna.
Günahkarıydım üzerime düşen her bakışın,
oruç bozandım, cennetten kovduran yasaktım.
örselenmiş inancım İdrakine varamazken bu cihanın,
Korkardım ganimeti olmaktan İnsanlıktan çıkmış bir yobazın
Uzay çağındaydı insanlık bense en ilkel çağında yaşamın
Zindana atılmıştı bedenim, kafeste ruhum
Sığındığım bir tanrım vardı el uzattığım
Görmedi, duymadı, sarmadı
Attım tanrımı bir isyan anında
Düşüncemin kıyısından
Sonsuz boşluğa
Nurcan Ördek
Kayıt Tarihi : 22.4.2025 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gazze, Suriye ve Yemen'de süren katliamların öfkesiyle yazılmış bir şiir. Bir yandan Trump ve Netenyahu'nun dünyayı kana bulayan insanlık dışı siyasetleri ve tüm siyasetçilerin sessizliği hatta işbirliği bir yandan HTŞ'nin Suriye'de Alevi kadınları kaçırması, insanlık dışı işkencelerle aileleri katletmesi gibi olaylarla ortaya çıktı şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!