Sükût-i NOKSAN & Gilanlı AYHAN
MUHABBETİ
Sükût-i NOKSAN
Ne ben o eski ben ne sen eski sen
Bir selamı bile ay'a düşürdün
Bilirim bu kadar zalim değilsen
Beni gam kederden pay'a düşürdün
Gilanlı AYHAN
Benliğimi çaldın yok ettin beni
Deryaydım kurutup çay'a düşürdün
Canan yaralayan ok ettin beni
Bir eğri kirişli yay'a düşürdün.
Sükût-i NOKSAN
Bir damla coş edip bendimi yıktım
Sevda ırmağında hep durgun aktım
Birgün gelir diye yoluna baktım
Bütün umutları suya düşürdün
Gilanlı AYHAN
Hasret tarlasına keder ekerken
Her bir umut dalım gazel dökerken
Mâh cemâlin arzusunu çekerken
Bir gece gönlüme ziya düşürdün.
Sükût-i NOKSAN
Kaç yerinden yaraladın sinemi
Hiç bitmez mi bizde hasret dönemi
Zehir ettin ay günümü senemi
Şimdi de geceme rüya düşürdün
Gilanlı AYHAN
Va'dimde dururum sadık söz için
Can veririm öyle huri yüz için
Dağlar aştım bir çift kara göz için
Yolumu şehirden köye düşürdün.
Sükût-i NOKSAN
Aşk ehline sır bilinen pazarım
Bazen deli Fırat bazen Hazarım
Gizli sırrım aşikâre yazarım
Beni böyle yersiz huy'a düşürdün
Gilanlı AYHAN
Postumu sermişim pirler hanına
Köle oldum güzeller sultanına
Bir çift kanat takıp uçsam yanına
Yürüyerek koydun yaya düşürdün.
Sükût-i NOKSAN
Sükûti'yim sende beni ararım
Aklım dursa deli gönlüm yorarım
Birgün gelir bende hesap sorarım
Beni bu feryada niye düşürdün
Gilanlı AYHAN
Gilanlı Ayhan'ım sevdam derindir
Sadık olmayana yüzüm serindir
Gönül baş köşemde bilki yerindir
Çileli köşkümü toy'a düşürdün....
Kayıt Tarihi : 27.8.2015 13:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!