Atilla Köseoğlu 2 Şiirleri - Şair Atilla ...

Sarı hüzünler yağdı saçlarına,
Koca dağı esir etti bir soluğuna,
Nefesi o kadar yakındı ki toprağa,
Gücenip küsen gözler bıraktı arkasında.

Hayatı sığdırmıştı kısık bakışlarına,

Ekinlerim vardı bahçede; domatesim, biberim, Paşulam, Zeytinam vardı SEN gelmeden önce....
Dağda kocayemişim, kızılcığım, ıhlamurum vardı SEN gelmeden, O gitmeden önce....
SEN mi getirdin hazan mevsimini yoksa hazan mevsiminde maveradan gelen bulut muydun SEN..
Neydin SEN, soğuktun ben yanarken...
Domates kokulu mısır tarlamda çıplak ayakla koşmak gibi sana kavuşmak...
Mümkün mü rüzgarı tutmak?

Gülünce ışık düşerdi gözlerine
Az gülerdim ben
Senin için bakardım gökyüzüne
Anlardım mutluluk
Yıldızlara esirdir artık
Gülmezdim ben sen gelirken

bir aralık günü gideceğim
biliyorum
kar taneleri bırakıp
siyah saçlarına

Ben ne ilk, ne de son sahnedeyim,
Geçmişten geleceğe açılan perdedeyim.
Ateş, su, toprak hepsini göreceğim,
Rolümü bitirince, en başa döneceğim.

Ölüm, bir nefes kadar yakında,

Can veren
Canları bağrında toplayan toprak
Hasretim, feryadım sanadır ancak.
Beyazlar içinde siyahına kavuşmak,
Ört üstünü kederlerimin!
Ezelden,ebede tüm dertlerimin.

Karanlık, ıssız gecelerin
Güneşe hasret çiçekleri
Açın artık yedi renk
Mavi benim,
Kırmızı sevdiklerim
Sarı da annem olsun

Çorak topraklarda,
Büyüttüm çiçekleri.
Yüreğime sakladım,
Dikenlerini.
Niçin kimseler,
Anlamaz beni.

Yokluğun mavi yürek, taşıyamadım.
Duyguların anlamı sen, yaşayamadım.
Şiir oldun dilimde, okuyamadım.
Hayalin var karşımda, dokunamadım.

Gittiğini hatırlattılar yine bana.