Ateşlerin Gölgesinde Temmuz Öğleden Sonrası

Lüzum değil karanlığın tanımı
Sanki ölüm bize bu kadar yakındı...
Ya baharlar bize daha yakın
Ya da kışların adı çıkmıştı.

Keyifli hüzünlerim vardı
Bir de kaybedişlerle örülü sonbahar şarkıları
Belki temmuzu iki geçiyordu,
Ya da vakit cuma değil...

Kuruşlu sayılan tüm günlerime inat
Yeniden diriliş yazılıyordu
Diğerlerine özet mahiyetinde
Baharların adı hüsran
Ve temmuz kederde boğuluyordu

Lüzum değil karanlığın tanımı
Ateşler içindeki aydınlığın yanında

Şarkılar söyleniyordu
Şiirler dile gelirken
Belki de hiç bir cuma
Karanlık kadar aydınlık olmamıştı

SİVAS'A