Ateşin tebessümü Şiiri - Serdar Yusuf

Ateşin Tebessümü

Ne sazdan, ne sözden anlar gönül
Gözlerime perde çekilmiş gibi
Issız sokaklara uzanmış gölgem
Rüzgarla savrulan saçlarımı görüyorum

Yerde bir feryadın yankısı
Sanki ayaklar altında çiğnenmiş bedenim
Buz mavisi gözlerimin rengi
Avuçlarım sümbül kokar

Basarken ayaklarım kaldırım taşlarının kalbine
Acısını duyuyor kulaklarım
Sokaklar tanır sesimi
Ninni diye uykuya dalarlar

Sokak kedileri dost bilir gölgemi
Oynar dururlar
Göğsümde yanan ateşin tebessümü var yüzümde
Her dert bana hayran
Her yavru kuş sessizce sever beni

Tüten baca dumanında ısınır ellerim
Bulutları yanağımda severim
Kim tanımaz ki beni
Gizemli sokakların garip aşığı

Her meltem alev alır benden
Her yangın keyif
Her akşam güneşle vedalaşır ömrüm
Bir anılar kalır benimle
Sadece sana ait olan

Küllerimden, ne kum fırtınaları olur.
Cesaret etmez kasırgalar
Bir mum alevi gibiyim üflensen, söner giderim
Bir anka kuşu gibiyim, küllerimden dirilirim

Ateşle harmanlanmış yüreğim
Her tebessümüm güneşe benzer
Eridikçe erir içim...