Ateşi tuttum avuçlarımda

Dün, ateşi koydular avuçlarıma
Yanışımı izlemek istediler, merakla
Korkmadım tuttum ateşi
Yanmadım, korudu beni
İbrahimi koruyan
Sakladı beni ateşin harından
Belki güller açmadı avuçlarımda
Ama yanmadım
Bilmiyorum, keşke yansaydım
Daha büyük bir yangına atıldı yüreğim
Korkmadım,
Ardıma bile bakmadım
Omuzlarıma bastılar
Yıldızlara erişmek için
Onlar dokunamadılar bile
Ama yıldızlar ateş oldu
Kendileri düştüler önüme
Tükür dediler tükürdüm
Ben tükürdüm onlar yaladı
Söyletmeye çalıştılar bana yalanları
Ben söyledim bildiğim doğruları
Dediler” nasıl yaptın bunları hiç korkmadın mı”
Ne korkacağım dedim, oda benim gibi insandı
“amma da karaymış gözlerin
mangal gibiymiş yüreğin” dediler
oysa benim gözlerim kahveydi
ve küçücüktü yüreğim
ben sadece içimdekileri
hissettiklerimi dedim
“yaktığın gemiye ne oldu” dediler
dedim,ben geminin peşinde değilim
yandığını biliyorsunuzda neden soruyorsunuz
birde biz insanız diyorsunuz
insan olan hiç korkar mı insandan
ben sadece bir allahtan korkarım birde yalandan
yine düş önümüze gidelim dediler
ben karga değilim
Dedim,ama sizin burnunuz çıkmaz asla boktan...
siz ateşten korkarsınız ama ateşe koşarsınız
varın gidin yanın vicdanınızda
dedim,size filin erkeği lazım
ben alacağımı aldım
vicdanen rahatım
dedim,vicdanı rahat olmayanlar utansın...