Ateşi aşkın Şiiri - Salih Yıldız

Aşkı ateşin sönmüş, geride kalmış külün.
Gonca bile olmadan, kırağı çalmış gülün.

Kâbus gibi üstüne, çökmüş dermansız dertler;
Ötme mecali kalmaz, seni gören bülbülün.

Nedir seni bu denli ıstıraba sevk eden;
Sanki yaz sıcağında ortasındasın çölün.

Kim bulmuş bu dünyada cefa değil de sefa;
Görüyorum seninde tükenmiş tahammülün.

Ümidini yitirme, ilkbahardan ibret al;
Zülüflerin yeşersin, taç kuşansın kâkülün.

Gerçeklerle yüzleşmek zor geliyorsa eğer;
Taşısın seni kabre, yüklensin tahayyülün.

Garibî’yim garipçe, al bir teselli sana;
Yüreğine nakşeyle, güçlensin tevekkülün…