Ateş Şiiri - Mücahit Aras

Ellerin
gecenin koynunda bir ateş
yanan yıldızlar gibi dolaşıyor bedenimde.

Tenin
sıcak bir rüzgâr
kapanıyor üzerime,
her nefesimde daha derine çekiyorsun beni.

Gözlerin
bir an deniz
bir an fırtına,
kayboluyorum dalgalarında
çırılçıplak bir gemi gibi.

Dudakların
susuz kalmış çöllere yağmur,
dokundukça yanıyor içim,
yanarken serinliyor aynı anda,
çelişkilerin en güzel adı sensin.

Sarılınca
dünya duruyor,
zaman geriye akıyor,
tek gerçek oluyor aramızdaki o kıvılcım.

Ve ben
bütün varlığımı bırakıyorum sana,
düşlerimi, korkularımı, yaralarımı,
çünkü dokunuşlarında hepsi anlam buluyor.

Seninle
ateşin adı değişiyor,
günah bile secde ediyor bedenlerimize,
ve gece,
bizim nefesimizle yeniden yazılıyor.