Atatürk Şiiri - Rabia Barış 2

ATATÜRK

Sekiz yüzlü yıllarda batı bir karar aldı,
Ülkeler birbirine delirmiş gibi daldı,
Osmanlı o günlerde dara düştü bunaldı,
Adı Mustafa kemal kanatlandı bir şahan,
Böyle bir komutana gıptayla baktı cihan.

Kıtlık savaş iç içe millet canından bezgin,
Nerede yunus Emre nerde Çelebi gezgin,
Yürüdü başkomutan yürüdü doludizgin,
Muzaffer ordusuyla varıp düşmana daldı,
Düşerken kalesinden yurdunu geri aldı.

Geldiği gibi gitti keferenin terkisi,
Susmadı gök kubbede yükselen ezan sesi,
Nice acılar gördü bu milletin sinesi,
Gecenin arkasından sabah güneşi doğdu,
Aydınlık karanlığı aman vermeden boğdu.

Düşman suya döküldü birden ağardı afak,
Özgürdü Türk milleti gayrı hür söktü şafak,
Gaziler şükür dedi, yaraya ot basarak,
Bir günün sabahında kurduk cumhuriyeti,
Saldırmadık kimseye barış ettik niyeti.

Biz böyle sahip çıktık ha bu cennet vatana,
Türkoğlu vefalı ol sen ceddine atana,
Her bir yerde selam dur eli bayrak tutana,
Senin Türkiye gibi anlı şanlı ordun var,
Adı dillere destan sarsılmayan ordun var.

Yine toparlanacak geçici sarsıntılar,
Kış kararıp kalmaz ya yine gelecek bahar,
Yurdunu seven insan hem mutlu hem bahtiyar,
Türk milleti yabana çiğnetmez toprağını,
Deli kanlım indirtmez göklerden bayrağını.

Elbet Türk milletine yakışmaz acı zillet,
Ülke yere düşmeden tutup kaldırdı millet,
İlelebet yaşasın ülkemde cumhuriyet,
Güzel günler gelecek sabret yurdum insanı,
Allah’ım güzel etsin hem yurdu hem cihanı.

Bin dokuz yüz yirmi üç bağımsızdık rahattık,
Dedi Mustafa Kemal bitsin bu savaş artık,
Cihanda sulh yurtta sulh tartıyı böyle tarttık,
Türkün dik duruşuna imrendi yedi düvel,
Kaçmakta buldu çare o birkaç aklı evvel.

Rabia BARIŞ