Atatür'ün Eli Şiiri - Kemal Yılmaz

aha ben,
Atatürk ü görmeden,
Treni ağır ağır çekip gitti bizim köyden,

Son vagonda,
Son pencerede bir adam
El eder durur bana.

Ben Atatürkün elini gördüm,
Görüpte selam durdum.
Bir el ki
Kocaman, dağ kadar.
Bir el ki,
Kara tahtada ak kalem tutar.
Taptaze...Yeni doğmuş geceden
Bir eli vardı uzanmış dudağıma,
Farkı yok bilmeceden.
Bir el ki,
Düşünür ha düşünür…
Ta…Kocatepeden.
Uzakta bir el sallanır…
Tutar selamım alır…
Okşar beni,
Bir el başak olur,
Sararır kalır.

Biçer ekinlerini köylülerimin,
Bir el orak,
Bir el tüfek olur,
Atar.
Parmak parmak.

Bir el yorgun mu yorgun…
Karanlıkları yarar,
Uzanmış kırk yıl öteden,
Elerimizi arar.