gece trenleri geçerken uyandırırım onları
çabuçak iyileşiyordu
kabuk bağlayan dizler
birdenbire abece
kırlaşmadan dökülen saçlar
ansızın
ve ne de çok ölüyorlardı
sokak kokulu saçlarını okşayıp
dayak arsızı yüzlerinden öpün onları
onlar dinleyip geceyi
buldular bir atardamar
hep tazelenen yaraya merhem diye
atardamar
atar
Alaaddin EmreKayıt Tarihi : 11.3.2007 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!