Ataman Ertuğrul Şiirleri - Şair Ataman ...

Göklerden ateş yağıyor, sağnak sağnak.
Mahzun insanlar-ki yaşlı genç ve kundak
Kaçış nereye, kime sığınılacak
Hey nerede Dünya, bunca sönen ocak.

Savaşmak son çare, ölüm kol geziyor.

Ötelerde çağlıyor şelaleler.
Gözlerimde uçuşur kelebekler.
Damla damla inci saçıyor gökler.
İlkbahar insanlar yeniden doğar

Sevdiklerim bir bir aklımdan geçer.

.

Ortalık sessizleşince
Depreşir yalnızlığım
Bana meydan açar.
Yalnızlar ülkesinde ruhum.

Benim Vatanım. Ben Vatanım
Bir değil bin olsada canım
Fedadır her canım. Vatanım
Sorsan adım, canım vatanım

Köz düştü sineme
Sevda neydi bilmezdim
Seni görünceye kadar.
Baka kalmışım lakin ateş almışım.
Köz düştü içime.
Hiç kimse görünmez gözüme

Her aile Çanakkale
Ruhu ile çalışalım
Beraberce en son kale
Ülküsünde buluşalım.

Sarıkamış Dumlupınar

Geçen gençlik yıllarım
Heybem hayat dolu
Dağlar kadar sevgi yüklüyüm
Deryalar kadar gönlüm
Mutluluk yolunda ümitliyim
Irmaklar gibi çağlar

Dinle sözüm insan olana
Meyil etme yalan dolana
Köprü olma asla talana
Dürüst ol ki nimet kurtulsun.

Sen olmazsan vatan batacak

Eğitime yardımı unuttunuz zenginler
Para alıp satanlar bu ülkede zenginler

Dubleks tripleks villalar, yazlık malik haneler
Bir hengame gidiyor, viran kalır haneler

Yıl bin dokuz yüz seksen
Döndüm bir dönemeçten
Gördüm bir kız köyümden
Geçtim birden kendimden.

Mevsimlerden ilkbahar