ATA’YA ŞİKAYET Şiiri - Ahmet Kurt

Fikirle değil de, kavgayla girdik,
Bilimi tekniği, unuttuk ATAM.
Bütünü ararken kayboldu dirlik,
Sevgiyi saygıyı kuruttuk ATAM.

Çizdiğin sınırlar tartışma oldu,
Kutsal emanetin pazara döndü,
Milletin gözünde umutlar söndü,
Hüznü gönüllerde büyüttük ATAM.

Çağdaş medeniyet hayalet şimdi,
Güçlünün cebinde adalet şimdi,
Gururu unuttuk, asalet sindi,
O büyük gemiyi çürüttük ATAM.

Sevr paçavraydı Lozan’dan önce,
Tezgahlar kuruldu inceden ince,
Boyanıp sunuldu, şimdi güzelce,
Timsahın ağzına atıldık ATAM.

Gençlerin hedefsiz, eğitim bitti,
En gümrah nehirler ömür tüketti,
Ümitler kayboldu, rüyalar bitti,
Kaynağı hortuma yürüttük ATAM.

Eşkıya şehirde karargah kurdu,
Mazlumu, garibi yürekten vurdu,
Seven evlatların hayale durdu,
Gerçeği hayale bürüttük ATAM.

İşaret etmiştin işte Akdeniz,
Baktıkça sarardı soldu benzimiz,
Şimdi kafa tutar dünkü bendemiz,
Koca bir milleti uyuttuk ATAM.

Kurdoğlu hasrettir çizdiğin yola,
Doğudan batıya durdu kol kola,
Büyükler sağ olsun süresiz mola,
Verdiler derinden yürüttük ATAM.