Sen rüzgar ol ben yaprak
Al götür benı buralardan
Kimsenin duymadığı bilmedigi diyarlara
Sen yağmur ol ben bir taş
Akıt göz yaşlarını üstüme yavaş yavaş
Soğuk odalarda duvarlara bakarak üşümekti yalnızlık
Sonbahar sabahında tek tek dökülen yapraklardı yalnızlık
Karanlık gecelerde mumun dibine vurduğu andı yalnızlık
Sessiz sedasız hayallerde çığırtkan bir çığlıktı yalnızlık
Yatağın yanı başında solmuş bir güldü
Dipsiz kuyularda tek damlanın sesiydi
Siyah ufka bir baş kaldırış
İçimdekiydi bu haykırış
Son kez derinliğe bir bakış
Ağlatan sızlatan bir yakarış..
Ağlayabilmelisin kalbin katılaşmışsa da,
Gülmeyi daim sürdürmelisin için kan ağlasa da
Ve hayatı takmamalısın,
Takmaya değer birşeyler olsa da.
Unutmalısın başından geçen onca çileyi
Sevmek denen bilmeceyi çözmeye çalışmamalısın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!