Asuman Şiiri - Sinan Aydoğan

Dönüp geldin mi yine Asuman
Yolunda yürümeye utandığın sokağına
Kimseler beğenmedi mi?.
Yüksek topuklarıyla gezindiğin,
Ateş kırmızısı ayakkabılarını..
Ya yanında götürdüğün kibrini ne yaptın!
Bir sarhoş masasında mı yitirdin
Sabahsız bir gece de mi kaybettin
Belki de bir sevda hırsızının,
Kirli ellerinde vazgeçtin..
Böyle nefes alıp vermeyi
Bilmem ki nasıl becerdin!

Ardına dönüp bakmamıştın giderken
Gözyaşı dökmüş müydün göremedik
Biz ardından bakarken..
Kahkahalarını da geri getirmemişsin
Oysa onlar yanından hiç ayrılmazdı
Hani sen gülmeye başladın mı
Mahalle de yer yerinden oynardı.
Kara kaderin beyaz mahkumu Asuman
Ya bu gözlerine sürdüğün
Matem havası da neyin nesi
Hangi umudunun yasını tutuyorsun
İlkbaharların narin kelebeği

Bak yine de silememişsin
Üzerinde kalmış zarafetin..
Hala aynı yerde duruyor
Giderken unuttuğun masumiyetin
Haydi giyin de çık karşımıza
Bir şenliğe dönüşsün gelişin
Yine gözlerimizi kamaştırsın
Yıldızları kıskandıran güzelliğin
Seni hiç gitmedin varsayarız
Yine alır bağrımıza basarız