Aspiratör Işığı

Dün gece yine mutfaktaydım,
Loş, sessiz, cansız bir köşede.
Gözlerim ilişti masaya —
Üstü darmadağın, soğuk, unutulmuş.

Ağrıyan dizlerimle çömeldim sandalyeye,
Üzerimde azıcık ısıtan bir polar.
Aspiratör ışığı vuruyordu yüzüme,
Yorgun bir yıldız gibiydi mutfağın tavanında.

Saatin tik taklarıyla konuşur oldum,
Bulaşıklar sessiz bir dağ gibi sustu.
Bir fincanın içinde kalan çay posası
Zamanın tortusunu tuttu sanki.

Bir an düşündüm —
Kaç gece böyle geçti,
Kaç sabah başlamadan bitti.
Işık hâlâ aynı yerdeydi,
Ama ben biraz daha eksilmiştim ondan.