Aslında Yoktun Şiiri - Kerem Muratoğlu

Her sabah sana açılıyor gözlerim
Seni aralıyor perdem
Penceremden efil efil sen esiyorsun
Sen gelince aklıma Afrika oluyorum
Öylesine aç,öylesine sefil
Bir ceylan yavrusu gibi şaşkın

Ve tedirgin
Ve vahşi sensizlikler
Çöl gibi çorak
Tükenmiş mecalim
Yüreğim vaha
Umutlarım serap
Varsın gibi
Ama aslında yok
Varla yok arası bişeysin işte

Yokluğun okyanusya gibi
Dibsiz
Ve dalgalar gibi öfkeli
Pusulasız bir sandaldayım
Kalakaldım ortasında
Kıyıya gözlerin kadar uzağım şimdi

Kutuplar gibi hissizleşiyor hücrelerim
Kıvrılıp bir köşede
Ruhumun donmasını bekliyorum

Gözlerin hep pusulamdı
Adım adım ölüme sürükleyen