Aslında sen ölmedin Şiiri - Yahya Bozkuş

Aslında sen ölmedin
O yer bana mabet oldu
Adını bir çocuğa vereyim dedim
Almadı o çocuk adını...

Ya!..kaderi benzerse kaderime dedi.
İşte! o zaman yanarım

Sen bütün kıskançlığınla,nefretinle
Acele bir sır gibi,beyhude oluverdin
İlmik attığın ipin ucunda...

Son baharda başkadır ağlamak
Biliyormusun?
Göz yaşlarım üşütür yanağımı
Hıçkırırken çenem titrer
Adını bile diyemiyorum...

Sen bir hiç değilsin
Ne hakim,ne savcı,
Cinayete kurban olmak çok acı
Çözülmez yumak sanki;
Ve kadın cinayetleri...

İşlenir biri tarafından,kutsal görevmiş gibi.
Birisi kıyıverir
Saçı uzun suna boyluya...

Daha sökmeden sisler içinde şafak
Kahrolası düşü görmesem
Hani sendeki çılgınlık
Sislerde duyulmayan ses
Dikenli gecelerin soğuk sabahı
Haberler,telefonlar,feryat da kadın sesi
Baki kalan pis arşivlerde
Kadın cinayetleri...
yahya bozkuş
11.12.2019
ankara
cinayete kurban giden kadınlarımıza atfen yazdım..